Dnia 24 sierpnia na zaproszenie Sołtyski Rogoźnika Pauliny Skowrońskiej ( Gmina Bobrowniki ) delegacja Rogoźnika z sołtysem Kazimierzem Zubkiem na czele udała się do zaprzyjaźnionego Rogoźnika na 799 urodziny tej miejscowości. Było to już kolejne spotkanie Rogoźników.
Uroczystości odbyły się przy przepięknej pogodzie i wspaniałej organizacji. Była bardzo dobra zabawa i święto udało się wyśmienicie. Było to wspaniałe i przyjacielskie spotkanie mieszkańców dwóch Rogoźników i okolicznych miejscowości. Spotkanie zorganizowała Rada Sołecka we współpracy z Radami Gminy i Powiatu oraz Wójtem Gminy i Starostą Będzińskim. Wielu miejscowych i okolicznych sponsorów prywatnych wspomogło spotkanie. Gwiazdami wieczoru byli : Aleksander Martinez, Jacek Silski i Arek Zgoda – Giczański.
Dziękuję Pani Sołtys Paulinie Skowrońskiej i Radzie Sołeckiej za zaproszenie i bardzo serdeczne przyjęcie naszej delegacji.
Oprócz uczestniczenia w tym święcie zwiedziliśmy również Katowice Nikiszowiec – Osiedle robotnicze dla górników kopalni „Giesche” wybudowane w latach 1908–1918 z inicjatywy koncernu górniczo-hutniczego Georg von Giesches Erben. Osiedle zaprojektowali architekci Emil i Georg Zillmannowie z Charlottenburga, twórcy zabudowy Giszowca. Na budowę nowego osiedla przeznaczono obszar o powierzchni 20 hektarów, a docelowo miało w nim zamieszkać około 5000 robotników oraz urzędników. Osiedle wybudowano w latach 1908-1918, a w 1911 roku oddano do użytku pierwszy blok mieszkalny. W Nikiszowcu zastosowano zwartą, blokową zabudowę o charakterze miejskim. Centralnym punktem układu urbanistycznego osiedla był wydłużony plac Wyzwolenia. Przy nim ulokowano najważniejsze budynki usługowe: sklepy, kościół, restaurację, posterunek policji. Na południe od placu Wyzwolenia i ulicy Janowskiej znajduje się zabudowa mieszkaniowa podzielona na kwartały. W Nikiszowcu wybudowano trzykondygnacyjne ceglane bloki, tworzące czworoboki z wewnętrznymi dziedzińcami, na których mieszkańcy mieli do dyspozycji chlewiki, komórki i piece do wypieku chleba. W efekcie powstało dziewięć takich budynków, połączonych przewiązkami. Uwagę zwracają – również zaprojektowane przez Zillmannów – urozmaicone detale architektoniczne, zdobiące wszystkie gmachy. W budynku dawnej publicznej pralni i magla znajduje się obecnie Oddział Muzeum Historii Katowic – Dział Etnologii Miasta. Powstanie osiedla sięga początku XX wieku, kiedy to koncern Georg von Giesches Erben zapoczątkował eksploatację nowych pokładów węgla w polu górniczym Reserve. Nazwę swą osiedle zawdzięcza zbudowanemu tutaj na początku XX wieku szybowi kopalnianemu „Nickischschacht” (dziś „Poniatowski”), który zaś otrzymał swoje miano na cześć barona Nickisch von Rosenegk, będącego członkiem rady nadzorczej ówczesnego właściciela tych terenów spółki „Spadkobiercy Jerzego Giesche” (niem. „Georg von Giesche’s Erben”). Nikiszowiec powstawał w latach 1908-1918, kiedy brakowało już miejsca dla robotników w Giszowcu. Projektantami kolonii byli Emil i Georg Zillmannowie. Oprócz budynków mieszkalnych w osiedlu mieściły się sklepy tzw. konzumy, szkoła, pralnia z suszarnią i łaźnią, a także monumentalny kościół p.w. Św.Anny. W 1960 roku Nikiszowiec stał się dzielnicą Katowic. W 1978 Nikiszowiec wpisano do rejestru zabytków i jest objęty ochroną prawną. Kopalnia “Wieczorek” skończyła działalność w 2018 roku. Od 2008 roku czynione były starania, aby Nikiszowiec uznano za pomnik historii. Rozporządzeniem Prezydenta RP osiedle zostało uznane za pomnik historii w 2011 roku.
oraz Sanktuarium Matki Sprawiedliwości i Miłości Społecznej w Piekarach Śląskich.
Sanktuarium składa się z bazyliki pw. Imienia Najświętszej Maryi Panny i św. Bartłomieja oraz z kalwarii.
Kościół pw. Imienia Najświętszej Maryi Panny i św. Bartłomieja jest świątynią parafialną rzymskokatolickiej parafii pod tym samym wezwaniem, która jest położona na terenie dekanatu Piekary Śląskie należącego do archidiecezji katowickiej, a która jest najstarszą parafią w Piekarach Śląskich.
Monumentalna neogotycka bazylika, którą możemy współcześnie podziwiać, wzniesiona została w XIX w. w miejscu, w którym od XIV w. stała drewniana świątynia, w której znajdował się cudowny obraz Matki Boskiej Piekarskiej. Inicjatorem jej budowy był ówczesny proboszcz piekarskiej parafii – ks. Jan Alojzy Ficek, a fundatorami, poza rodziną Henckel von Donnersmarck, mieszkańcy Piekar Śląskich.
Największym zabytkiem dzisiejszej bazyliki jest oczywiście znajdujący się w ołtarzu głównym wizerunek Matki Boskiej Piekarskiej. Jego oryginał, pochodzący prawdopodobnie z końca XV lub początku XVI w., znajduje się od 1702 r. w Opolu, tutaj natomiast podziwiać można XVII-wieczną kopię, którą 15 sierpnia 1925 r. koronowano uroczyście koronami podarowanymi i poświęconymi przez papieża Piusa XI.
W bezpośrednim sąsiedztwie kościoła znajduje się tzw. „Rajski plac”, służący głównie jako miejsce odprawiania różnych nabożeństw. Na placu wokół kościoła znajdują się cztery kaplice: św. Teresy, św. Franciszka, św. Sebastiana oraz Matki Bożej Lekarki Chorych. W pobliżu bazyliki podziwiać także można słynną Piekarską Kalwarię, która powstała na wzgórzu Cerekwica.
Kalwaria Piekarska to zespół obiektów kultu maryjnego związanego ze znajdującym się w pobliżu wzgórza Cerekwica Sanktuarium Matki Boskiej Piekarskiej, zajmujący 10 ha i składający się z 14 kaplic Drogi Krzyżowej, 15 kaplic różańcowych i 11 innych, związanych z życiem Chrystusa i Jego Matki. W skład kalwarii wchodzi także neogotycki kościół pw. Zmartwychwstania, wzniesiony wg projektu architekta Juliusza Kapackiego, stanowiący skupienie XI, XII i XIII stacji Drogi Krzyżowej w jednej budowli.
Kaplice wyobrażające stacje Drogi Krzyżowej zostały zaprojektowane przez Edwarda Schneidera i zbudowane w różnych stylach architektonicznych i urozmaiconym układzie urbanistycznym. Rozmieszczono je tak, aby ułatwić pielgrzymom swobodne przemieszczanie się. We wszystkich kaplicach nad drzwiami, w drewnianych krzyżach umieszczono pod szybkami kamyki z Jerozolimskiej Drogi Krzyżowej. We wschodniej części kalwarii znajduje się Ogród Oliwny z Doliną Jozefata, jest też Góra Oliwna z drewnianą rzeźbą Chrystusa. Historyczne sceny przedstawiają ponadto dodatkowe kaplice: Wieczernik, Dwór Annasza, Dom Piłata, Pałac Kajfasza, Pałac Heroda. Osobliwą Kaplicą są Gradusy – Święte Schody.
Kaplice Różańcowe zostały zbudowane na obrzeżu wzgórza, wzdłuż kalwaryjskiego muru. Każde pięć kolejnych kaplic symbolizuje tajemnice radosne, bolesne i chwalebne. Każda „piątka” zbudowana jest w innym stylu i dlatego już z zewnątrz łatwo je rozróżnić. Dodatkowo wzniesiono kaplice: św. Heleny, która odnalazła drzewo Krzyża św. Jest też grób Matki Bożej.
Wzdłuż kalwaryjskich ścieżek i między kaplicami rosną o piękne okazy starodrzewia, które tworzą niepowtarzalną atmosferę tego miejsca.
Poniżej reportaż zdjęciowy z tego wyjazdu.
Galeria zdjęć z tej wizyty
Kazimierz Zubek
Sołtys Rogoźnika
